Uporedo sa jačanjem neoliberalnih pogleda na svet, rastao je i brojautora, koji su turizam razumeli sa stanovišta pozitivističkih teorija i istraživali eksterneefekte savremenog razvoja turizma. Najveći broj radova se odnosio na istraživanjenegativnih posledica, koje turizam prouzrokuje na socijalnu i prirodnu okolinu. U ovomkorpusu pristupa najviše dominiraju teorije konflikata i sukoba. U ovom radu na nivouapstraktnog mišljenja koje proizilazi iz refleksije prakse, dokazujemo da turizamrazapet između različitih teorijskih pristupa, nedvosmisleno spada u red normativnog ipredstavlja vrednosnu orijentaciju ljudske zajednice u najširem smislu. Ovom prilikomanaliziramo ulogu gostoljublja kao nedvosmislene vrednosne činjenice u delovanju irazvoju turizma. Turizam je pre svega socijalna pojava, dakle splet odnosa međuljudima u procesu zadovoljenja potreba ljudi izvan mesta stalnog boravka. Naime,manifestacioni oblici gostoljublja u suštini predstavljaju idealan intermedijum uodnosima među ljudima u turističkom procesu. I ako je temeljni aksiom zadovoljstvaono što je dobro, onda je i turizam predmet i područje etičkog promišljanja. Jedinogostoljublje može da učini doživljenu realnost turista na destinaciji mnogo boljoj odočekivanog, a to je, u stvari, suština uspeha turizma.
