ULOGA RODITELJA U NASTANKU POREMEĆAJA SLIKE TIJELA KOD ADOLESCENATA

Abstract

Nezadovoljstvo slikom tijela i sa njim povezani poreme-

ćaji fenomen su kojim se bavi više psiholoških teorija i psihote- rapijskih pravaca. Kvalitet odnosa sa roditeljima i porodična di- namika smatraju se jednim od najznačajnijih faktora ne samo u nastanku već i u tretmanu problema ovog tipa kod adolesce- nata i mladih. U ovom radu uloga porodice u nastanku nezado- voljstva tijelom prikazuje se iz ugla tri teorijska pristupa: soci- okulturoloških teorija, psihoanalitičkih teorija objektnih od- nosa, te različitih smjerova porodične pshihoterapije. Sociokul- turološke teorije posmatraju roditelje kao prenosioce dru- štvenih ideala i standarda ljepote, koji dovode do primjene nerealističnih standarda u procjeni sopstvenog izgleda. Sa druge strane, psihoanalitička učenja se fokusiraju na rane de- ficite interakcije majka-dijete koji dovode do osjećaja neprihva- ćenosti, neadekvatnosti i nevoljenosti, te pokušaja da se ove emocije kompenzuju putem dostizanja „idealnog” tijela i kriti- kujućeg odnosa prema tijelu koje je identifikovano sa lošim aspektom selfa. Modaliteti porodične psihoterapije patologiju slike tijela tumače kao manifestaciju šire porodične di- sfunkcionalnosti. Poremećaj koji se javlja kod adolescenta če- sto predstavlja nesvjesni protest protiv roditeljskih zabrana, nedostatka autonomije, atmosfere potisnute nesigurnosti i strepnje u porodici. Unutar porodične psihoterapije isto- vremeno se javlja i neophodnost rada sa roditeljem kako bi se navedeni poremećaji komunikacije korigovali i afirmisala au- tonomija adolescenta uporedo s autentičnom uključenošću roditelja u njegov život. Zaključak koji se može izvesti na osnovu datih prikaza jeste da je poremećaje slike tijela neophodno tretirati holistički i kao dio dublje problematike odnosa prema selfu, uslovnog osjećaja lične vrijednosti i straha od gubitka autonomije spram gubitka ljubavi bližnjih.