Paradigme strategija eksternog Statebuilding-a su već postojale u politiĉkom i nauĉnom diskursu o raznim intervencijama MeĊunarodne zajednice nakon drugog svjetskog rata. Ujedinjeni narodi i drugi akteri MeĊunarodne zajednice su uĉili kroz praksu i neintencialno primjenjivali razne strategije, dok su u nauĉnom diskursu prevladale analize pojedinaĉnih aktivnosti tih aktera bez apstrahiranja i izraĊivanja strateških pristupa.94 Nakon teroristiĉkih napada 11. septembra 2001. godine se promijenio nauĉni diskurs, pogotovo zbog novog shvatanja o potrebi strateških planova za intervenciju u fragilnim drţavama, koje su gledane kao faktor koji ugroţava sigurnost u meĊunarodnom sistemu drţava. U zadnjih deset godina su obavljene mnogobrojne analize, koje samo predlaţu jednu pojedinaĉnu strategiju kao i one koje daju opširan pregled najznaĉajnijih strategija.
