https://doisrpska.nub.rs/index.php/psymedica Часопис за психијатрију психологију и сродне дисциплине (PSY)<br />Издавач - ''ASSOCIATION OF MEDICAL DOCTOR OF ASIA'' NULRS en-US PSYMEDICA 2232-7282 https://doisrpska.nub.rs/index.php/psymedica/article/view/6775 <p>Depresivni poremećaji smatraju se jednim od najvećih zdravstvenih problema od javnog značaja. U<br />kаrdiologiji QТ interval је mjеrа vremena između početka Q talasa dо krаја Т talasa u еlektričnom ciklusu srca.<br />Produžen QТ interval је biomarker za potencijalni razvoj ventrikularnih aritmija i faktor rizika od iznenadne<br />smrti. Cilj ovog istraživanja je bio da se istraži dejstvo i izvrši uporedna analiza antidepresivnih lijekova<br />sertralina, paroksetina i venlafaksina na dužinu QT intervala kod depresivnih pacijenata sa alkoholnom<br />zavisnošću. Ispitanici i metode: Ovim istraživanjem obuhvaćeni su pacijenti muškog pola (stariji od 18 godina),<br />oboljeli od alkoholne bolesti kod kojih je na početku hospitalizacije na osnovu DSM-IV kriterijuma i pozitivne<br />Hamiltonove skale za procjenu depresije dijagnostikovana depresija tj. depresivni poremećaj. Studija je<br />obuhvatila ukupno 147 pacijenata, podijeljenih u tri podgrupe sa po 49 pacijenata, od kojih je svaka podgrupa<br />primala jedan od ispitivanih lijekova: sertralin, paroksetin i venlafaksin tokom 20 dana. U našoj studiji globalni<br />QTc interval (12-odvodni) određivan je automatski primjenom EKG aparata proizvođača i tipa “Schiller<br />Cardiovit AT-1” koji koristi “SCHILLER ECG Measurement and Interpretation Software for Children and<br />Adult ECGs”. Izmjerene/empirijske vrijednosti podataka statistički su obrađivane u SPSS 16.0 programskom<br />paketu za Windows. Korištene su metode deskriptivne statistike i metode statističkog testiranja hipoteza.<br />Rezultati: U našoj studiji nismo utvrdili efekat i statistički značajne razlike na dužinu QTc intervala između<br />ordiniranih antidepresiva (p = 0.286). Razlike u dužini QTc intervala između ordiniranih antidepresiva nakon<br />korekcije za serumske vrijednosti gama glutamil transferaze (GGT) i vrijednosti skora Hamiltonove skale za<br />depresiju (HRSD) također nisu statistički značajne (p = 0.135). Također smo ispitivali razlike u dužini QTc<br />intervala između ordiniranih antidepresiva, a u zavisnosti od odgovora na antidepresivnu terapiju (responderi /<br />non-responderi). Uočena je veća dužina QTc intervala kod respondera u sertralinskoj grupi za 3.816 ms,<br />paroksetinskoj grupi 0.753 ms i u venlafaksinskoj grupi za 4.974 ms, ali iste nisu statistički značajne (p &gt; 0.05).</p> Sanja Vukadinović Stojanović Zlatan Stojanović Želimir Erić Copyright (c) 2020 PSYMEDICA 2020-06-05 2020-06-05 10 1-2 10.7251/PSY1901006V https://doisrpska.nub.rs/index.php/psymedica/article/view/6776 <p>Repato jedro (nc. caudatus) funkcionalno pripada ekstrapiramidalnom motornom sistemu. U posljednje<br />vrijeme repato jedro se funkcionalno dovodi i u vezu sa regulacijom emocija, a naročito pojavom depresije. Cilj<br />našeg rada je bio da se ispita funkcionalna povezanost repatog jedra u regulaciji drugog učestalog poremećaja<br />emocija tj. anksioznosti. Ispitanici i metode: Istraživanje je obuhvatilo ukupno trideset i jednu osobu oboljelu od<br />generalizovanog anksioznog poremećaja (F41.1). Dijagnoza anksioznog poremećaja je postavljana na osnovu<br />DSM-V kriterijuma, a intenzitet anksioznosti je procjenjivan primjenom Bekove skale za anksioznost. Veličina<br />glave repatog jedra određivana je na aksijalnim nekontrasnim CT snimcima na površini najvećeg poprečnog<br />presjeka primjenom AutoCAD 2007 digitalne morfometrije. Statistički podaci su obrađivani u SPSS 16.0<br />programskom paketu. Statistički zaključci izneseni su na osnovu dvosmjernog p &lt; 0.05. Rezultati: U ovoj studiji<br />mi smo ustanovili pozitivnu korelaciju intenziteta anksioznosti i površine najvećeg poprečnog presjeka glave nc.<br />caudatusa lijevo (B = 0.135, p = 0.027). Međutim utvrdili smo pozitivnu korelaciju obima poprečnog presjeka<br />glave repatog jedra i intenziteta anksioznosti obostrano (lijevo B = 0.383, p = 0.001; desno B = 0.342, p =<br />0.007). Zaključak: Rezultati našeg istraživanja ukazali su na pozitivnu korelaciju površine presjeka glave<br />repatog jedra lijevo i intenziteta anksioznosti. Budući da je korelacija obima presjeka glave repatog jedra i<br />intenziteta anksioznosti potvrđena obostrano, ukazujemo na mogućnost da je matematički parametar obima<br />glave repatog jedra pouzdaniji parametar u procjeni intenziteta anksioznosti od površine.</p> Zlatan Stojanović Sanja Vukadinović Stojanović Milan Stojaković Copyright (c) 2020 PSYMEDICA 2020-06-05 2020-06-05 10 1-2 10.7251/PSY1901020S https://doisrpska.nub.rs/index.php/psymedica/article/view/6777 <p>Uvod: Prefrontalni asocijativni korteks je sjedište izvršnih funkcija ("executive functions") među kojima je i<br />pažnja. Preko talamičke radijacije i pedunculi thalami anterior, talamus je u značajnoj mjeri povezan sa čeonim<br />režnjem i zonama koje regulišu izvršne funkcije i pažnju. Cilj ovog rada je bio da se ispita uloga talamusa u<br />kontroli i modulaciji psihičke funkcije pažnje posmatranjem korelacije veličine talamusa i intenziteta<br />psihopatoloških fenomena kod pacijenata sa poremećajem pažnje i hiperaktivitetom odraslih (ADHD) (F90.0).<br />Ispitanici i metode: Istraživanje je obuhvatilo ukupno trideset i jednu osobu oboljelu od poremećaja pažnje i<br />hiperaktiviteta odraslih (ADHD). Dijagnoza poremećaja pažnje je postavljana na osnovu DSM-V kriterijuma, a<br />intenzitet pormećaja je procjenjivan primjenom skale za procjenu intenziteta poremećaja pažnje i hiperaktiviteta<br />odraslih (Adult ADHD Self-Report Scale (ASRS-v1.1) Symptom Checklist). Veličina talamusa određivana je na<br />aksijalnim nekontrasnim CT snimcima na površini najvećeg poprečnog presjeka primjenom AutoCAD 2007<br />digitalne morfometrije. Statistički podaci su obrađivani u SPSS 16.0 programskom paketu. Statistički zaključci<br />izneseni su na osnovu dvosmjernog p &lt; 0.05. Rezultati: Uočili smo negativnu korelaciju površine najvećeg<br />poprečnog presjeka talamusa lijevo i intenziteta poremećaja pažnje (regresioni koeficijent B = -0.042, p =<br />0.009). Negativna korelacija površine najvećeg poprečnog presjeka talamusa i intenziteta poremećaja pažnje<br />uočena je i na desnoj hemisferi mozga (regresioni koeficijent B = -0.027, p = 0.012). Ispitivanjem povezanosti<br />obima presjeka talamusa i intenziteta poremećaja pažnje, nije uočena statistički značajna korelacija obostrano<br />(p &gt; 0.05). Zaključak: Rezultati našeg istraživanja ukazuju da je veći intenzitet poremećaja pažnje bio udružen<br />sa manjim presjekom talamusa. Nalazi u literaturi koji negiraju takvu povezanost obavezuju nas na istraživanje<br />suptilnijih mehanizama regulacije psihičke funkcije pažnje od strane talamusa i drugih regiona mozga.</p> Zlatan Stojanović Sanja Vukadinović Stojanović Gordana Macanović Copyright (c) 2020 PSYMEDICA 2020-06-05 2020-06-05 10 1-2 10.7251/PSY1901028S https://doisrpska.nub.rs/index.php/psymedica/article/view/6778 <p>Uvod: Shizofrenija je hronično duševno oboljenje koje se karakteriše organskim promjenama u sivoj i bijeloj<br />masi mozga. Morfološke promjene moždanih struktura mogu imati prediktivnu vrijednost u procjeni<br />dijagnostike i razvoja ovog teškog duševnog poremećaja. Cilj našeg rada je bio da se ispita da li postoji<br />povezanost morfoloških karakteristika talamusa (veličine i oblika) i intenziteta psihotičnih manifestacija kod<br />pacijenata oboljelih od shizofrenije. Ispitanici i metode: Istraživanje je obuhvatilo ukupno trideset i jednu<br />osobu oboljelu od shizofrenije. Dijagnoza shizofrenije je postavljana na osnovu DSM-V kriterijuma, a intenzitet<br />psihotičnih manifestacija je procjenjivan primjenom skale za procjenu psihotičnih poremećaja- BPRS (Brief<br />Psychiatric Rating Scale). Morfometrijske karakteristike talamusa određivane su na aksijalnim nekontrasnim<br />CT snimcima na površini najvećeg poprečnog presjeka primjenom AutoCAD 2007 digitalne morfometrije.<br />Statistički podaci su obrađivani u SPSS 16.0 programskom paketu. Statistički zaključci izneseni su na osnovu<br />dvosmjernog p &lt; 0.05. Rezultati: Ispitivanjem povezanosti intenziteta psihotičnih manifestacija (BPRS skora)<br />pacijenata sa shizofrenijom od površine najvećeg poprečnog presjeka talamusa ustanovili smo veći intenzitet<br />psihotičnih manifestacija kod osoba sa manjom površinom presjeka talamusa na lijevoj hemisferi mozga<br />(regresioni koeficijent B = -0.070, p = 0.001). Nismo uočili statistički značajnu povezanost obima talamusa na<br />lijevoj hemisferi mozga i psihotičnih manifestacija (regresioni koeficijent B = -0.024, p = 0.803), kao ni<br />povezanost veličine i obima talamusa sa intenzitetom psihotičnih manifestacija na desnoj hemisferi mozga<br />(površina desno: regresioni koeficijent B = -0.023, p = 0.314; obim desno: regresioni koeficijent B = -0.059, p<br />= 0.585 ). Zaključak: U našoj studiji mi smo utvrdili da je kod pacijenata sa shizofrenijom prisutan veći<br />intenzitet psihotičnih manifestacija kod osoba sa manjom površinom presjeka talamusa na lijevoj hemisferi<br />mozga. Veličina talamusa može poslužiti kao biomarker nastanka i razvoja shizofrenije.</p> Sanja Vukadinović Stojanović Gordana Macanović Nada Banjac Zlatan Stojanović Copyright (c) 2020 PSYMEDICA 2020-06-05 2020-06-05 10 1-2 10.7251/PSY1901036V https://doisrpska.nub.rs/index.php/psymedica/article/view/6779 <p>Egzaktno gradiranje i jasno demarkiranje normalnog i patološkog prilično je zahtjevan poduhvat unaprijed osuđen<br />na nedorečenost. Ipak, ova tematika osobito nas profesionalce koji se bavimo tim širokim područjem mentalnog<br />zdravlja ne treba ostaviti nijemima. Usuđujem se reći da niti ne smije, osobito kada želimo pristupiti psihopatologiji kao<br />praktičari, do dakako i naučnici, istraživači opserveri, analitički statističari i sl. Sugeriram da je propozicije, i teze<br />iznesene u ovom tekstu poželjno kombinovati u skladu sa vlastitom vokacijom i erudicijom, dakako i ličnim<br />preferencama u kontekstu različitosti teoretskih orijentacija, a pozivajući se na epistemologiju.</p> Aneta Sandić Copyright (c) 2020 PSYMEDICA 2020-06-05 2020-06-05 10 1-2 10.7251/PSY1901044S https://doisrpska.nub.rs/index.php/psymedica/article/view/6780 <p>Iako je pojam ‘zavisnost’ istorijski povezan s patološkom upotrebom psihoaktivnih supstanci, medicinska<br />istraživanja tokom posljednjih nekoliko decenija promijenila su naše razumijevanje ovog poremećaja. Postalo je<br />očigledno da su različita ponašanja takođe dio ove bolesti. Postoji mnogo dokaza da se zavisnosti o<br />psihoaktivnim supstancama i bihejvioralne zavisnosti preklapaju u više segmenata, uključujuci komorbiditet, tok<br />bolesti, genetsku i neurobiološku podlogu, razvoj tolerancije i mogućnost tretmana. Zavisnosti koje nisu u vezi<br />sa psihoaktivnom supstancom tema su mnogih rasprava. Od samog početka usmjeravanja pažnje naučnika na<br />ovaj fenomen, postajala su podijeljena mišljenja među njima, a sada kada je pojam bihejvioralnih adikcija<br />zvanično uvršten u evropske i američke dijagnostičke priručnike postoji strah od medikalizacije i<br />‘patologiziranja’ čitavog niza uobičajnog, a možda i neophodnog ljudskog ponašanja. Sa druge strane,<br />prihvatanjem ovih stanja kao patologije savremene civilizacije, moglo bi se pomoći pojedincu i njegovoj okolini<br />kada oni i nisu svjesni težine svoga stanja. Cilj ovog rada jeste da ukaže na savremeni problem koji se sve više<br />širi među mlađim generacijama, na njegove oblike i simptome.</p> Marija Rosić Copyright (c) 2020 PSYMEDICA 2020-06-05 2020-06-05 10 1-2 10.7251/PSY1901052R https://doisrpska.nub.rs/index.php/psymedica/article/view/6781 <p>Deluzioni poremećaj spada u kategoriju psihotičnih poremećaja. Nekada smatran rijetkim, u psolejdnje<br />vrijeme pomjeren je u centar kliničke pažnje. Još uvijek nema dokaza o efikasnom tretmanu ovog poreećaja.<br />Somatski tip deluzionog poremećaja je posebno intrigantan jer pacijenti odbijaju prihvatiti da su psihički<br />oboljeli i, po pravilu se protive psihijatrijskom liječenju. Prikaz slučaja: pacijent dobi od 40 godina primljen je<br />na Kliniku za psihijatriju sa tegobama vezanim uz somatske sisteme. Čvrsto je vjerovao da ima intracerebralnu<br />aneurizmu. Predhodno je podvrgavan obimnim medicinskim ispitivanjima i pregledima koji su bili negativni.<br />Započet je tretman sa malim dozama risperidona i paroksetina bez ikakvog pozitivnog učinka tokom tri sedmice<br />liječenja. Pacijent je insisitrao na otpustu navodeći da želi biti podvrgnut detaljnijim dijagnostičkim<br />procedurama. Nakon otpusta prekinuo je sa medikacijom i nije se pojavio na zakazanim kontrolnim pregledima.<br />Zaključak: iako rijedak, somatski tip deluzionog poremećaja je prisutan u kliničkoj praksi, posebno na<br />nepsihijatrijskim odjeljenjima. S obzirom na teškoću prihvaćanja psihičkog porijekla tegoba, očekivan je<br />jednostrani prekid terapijskog odnosa od strane pacijenta.</p> Rusmir Softić Sadina Osmanović Mitra Mirković Hajdukov Elvir Bećirović Copyright (c) 2020 PSYMEDICA 2020-06-05 2020-06-05 10 1-2 10.7251/PSY1901058S