TEORIJSKI NEDOSTACI KONCEPTA DOMINANTNOG BOJIŠTA U KONTEKSTU FRAGMENTISANIH RATNIH ZONA

Abstract

Članak kritički analizira konceptualni paradoks dominantnog bojišta u savremenim konfliktima, demonstrirajući neodrživost tradicionalne doktrine monocentričnih bojišta u uslovima fragmentisanih ratnih zona. Višedimenzionalna fragmentacija konflikta - geografska, tehnološka i društveno-politička - stvara operativno okruženje u kojem hijerarhijska prioritizacija bojišta postaje ne samo taktički neefikasna već i strategijski kontraproduktivna. Kao inovativni teorijski doprinos, članak predlaže model “fluidnih žarišta” koji konceptualizuje konfliktni prostor kao kompleksni adaptivni sistem sa policentričnim, temporalnim žarištima strateške važnosti, uvodeći originalne koncepte poput Distribuisane adaptivne sinhronizacije, Modularnih operativnih paketa i Dinamičkih višedomenskih operacija. Metodološki, istraživanje se zasniva na komparativnoj analizi savremenih konflikata, kritičkom preispitivanju etabliranih vojnih doktrina i sistemskom razmatranju transformativnih faktora u savremenom ratovanju, uz integraciju relevantnih teorijskih i empirijskih uvida iz strategijskih studija. Cilj članka je formulisanje obuhvatnog teorijskog okvira koji će omogućiti efikasnije razumijevanje i operativno djelovanje u fragmentisanim konfliktima XXI vijeka, premošćujući jaz između tradicionalne vojne teorije i kompleksne realnosti savremenog ratovanja.