BOSNA I HERCEGOVINA I EVROPSKA UNIJA INTEGRACIONI PROCES

Abstract

Razvijenoj privredi u svijetu karakteriše vrlo dinamična struktura
promjene, kako u proizvodnji tako i u tržišnoj poziciji pojedinih zemalja.
Privredna kretanja u svijetu bila su praćena bržim rastom svijetske trgovine
nego rastom proizvodnje. Stoga, svaka država nastoji da nađe svoje mjesto
u međunarodnoj podijeli rada i zadovopljavajuću tržišnu poziciju, mada se
dominacija industrijski razvijenih zemalja ne dovodi u pitanje. U uslovima
savremenih tržišnih i tehnoloških promijena, teško je zamisliti integracioni
proces u smislu globalizacije bez aktivnije uloge razvijenih zemalja.
Na integraciju privrednih teritorija pojedinih država značajnu ulogu ima
diplomatija. Njen značaj je od posebne važnosti na ekonomske, sada već i
političke integracije u Evropi, odnosno Evropsku uniju. Bosna i Hercegovina
ima politički i ekonomski interes za ulazak u članstvo Evropske unije, pa je
već počela da koristi sredstva Evropske unije prema programima, na temelju
Okvirnog sporazuma između Evropske unije i Bosne i Hercegovine. Sredstva
prema programima mogu da koriste institucije, građani i privrednici. Pisanje
dobrog projekta za ekonomski razvoj svodi se na zanat. Metodologija koja je
usvojena u EU 90-ih godina prošlog stoljeća zasniva se na Metodologiji koju
su koristili Amerikanci 60-ih godina prošlog stoljeća, čija je baza bila analiza
logičkog okvira ili logička matrica. Ulaganje sredstava iz fondova Evropske unije
ima namjeru da stvori konkurentnu privredu BiH za Jedinstveno (unutrašnje)
tržište Evropske unije. Međutim, ekonomiska saradnja je samo jedan i to „prvi
stub“ evropskog integracionog procesa.
Značajan korak u razvoju spoljnopolitičke saradnje i bezbijednosti ostvaren
je u Mastrihtskom ugovoru uvođenjem „drugog stuba“ u okviru Evropske unije.
Dakle, Mastrihtski ugovor spoljnoj politici je priključio segment bezbijednosti,
što su države članice dužne da aktivno i bezrezervno podržavaju.
Spoljna politika i bezbjednost država članica EU ne može biti na
odgovarajućem nivou ukoliko se ne uspostavi unutrašnja bezbijednost u svakoj
državi. Zato je bitno uspostavljanje odgovarajuće pravosudne saradnje i saradnje
između policije, odnosno stvaranje Evropskog pravosudnog prostora. Na taj
način stvoren je „treći stub“ saradnje u oblasti prava i unutrašnjih poslova.