DOPUNSKE VJEŽBE ZA RAZVOJ MOTORIČKIH SPOSOBNOSTI MLADIH KARATISTA

Abstract

Ispitivanje je sprovedeno na uzorku od 80 selekcionisanih kadetskih karate takmičara, decimalne dobi 14-15 godina, iz sljedećih karate klubova: KK „Omladinac“ iz Sokoca ,KK „Glasinac“ iz Sokoca, KK „Ilidža“, iz Istočne Ilidže, KK „Pale“ iz Pala, KK „Rogatica“ iz Rogatice, i KK „Sarajevo“ iz Sarajeva. Predmet ovog istraživanja odnosi na procjenu kvantitativnih i kvalitativnih promjena dimenzija motoričkih sposobnosti u toku tromjesečnog eksperimentalnog tretmana u glavnom dijelu karate treninga kod karatista mlađeg uzrasta. Osnovni cilj istraživanja je utvrđivanje uticaja dopunskih vežbi na razvoj bazično motoričkih sposobnosti segmentarne i sprinterske brzine kod ispitanika eksperimentalne grupe. Cjelokupni uzorak ispitanika bio je podjeljen na dva jednaka homogena subuzorka na slijedeci način: Prvi subuzorak sa 40 ispitanika činio je eksperimentalnu grupu. Tu su bili svrstani karatisti koji su u procesu realizacije redovnog karate treninga, u prvom dijelu treninga, realizovali vježbe iz planiranih programskih sadržaja redovnog treninga sa 60% vremena, dok je ostalih 40% vremena bilo rezervisno za realizaciju modela dopunskih vježbi na razvoj motoričkih sposobnosti karatista. Drugi subuzorak sa 40 ispitanika činio je kontrolnu grupu. Tu su bili svrstani karatisti koji su u procesu realizacije karate treninga, u glavnom dijelu treninga, realizovali vježbe utvrđene planom i programom redovnog treninga sa 100% vremena. Za procjenu bazičnih motoričkih sposobnosti primijenjen je skup od testova koji pokrivaju područje hipotetskih faktora za koje se može pretpostaviti da su odgovorni za realizaciju specifičnih kretnih struktura u karateu. Varijable koje su korišćene u istraživanju su: Segmentarna brzina (Taping rukom, Taping nogom, Taping nogama o zid); Sprinterska brzina (Trčanje na 20m visokim startom, Trčanje na 40m visokim startom, Trčanje na 60m visokim startom). Rezultati dobijeni ovim istraživanjem ukazuju na pozitivne uticaje eksperimentalnog tretmana, na osnovu statistički značajne razlike između inicijalnog i finalnog merenja kod eksperimentalne grupe. Značajan uticaj primjenjenog modela programa vježbi je vjerovatno nastao zbog pravilnog metodičkog oblikovanja eksperimentalnog programa dopunskih vježbi, adekvatnog doziranja intenziteta i obima opterećenja koji je bio prilagođen sposobnostima i osobinama ispitanika. Na osnovu provedenih statističkih analiza može se zaključiti da je programirani trening, sa glavnim i dopunskim vježbama, uticao na kvalitativne i kvantitativne promjene motoričkih sposobnosti djece karatista, u prostoru bazičnih motoričkih sposobnosti.