Uticaj tehničkih unapređenja savremenih automobila na povrede donjih ekstremiteta pješaka

Abstract

Uvod. U koliziji pješaka sa automobilom povrjeđivanje donjih ekstremiteta
pješaka je skoro uobičajeno. Ove povrede, pored morbiditetnog, imaju
i neprocjenjiv forenzički značaj. Izmjene u obliku i materijalima prednjih
struktura savremenih automobila trebalo bi da djeluju protektivno na tijelo
pješaka prilikom kolizije.
Metode. Ispitivanjem je obuhvaćena grupa pješaka povrijeđenih modelima
automobila konstruisanim do 1990. godine (grupa A, 46 pješaka) i grupa
pješaka povrijeđenih modelima automobila konstruisanim poslije 1991.
godine (grupa B, 51 pješak). Analizirane su učestalost i težina povrjeđivanja
donjih ekstremiteta po grupama. Podjela povreda po težini izvršena ja na
osnovu kriterijuma sadržanog u Krivičnom zakonu Republike Srpske i prema
Abbreviated Injury Scale (AIS).
Rezultati. Povrede donjih ekstremiteta registrovane su u grupi A kod 84,8%,
u grupi B kod 72,5% pješaka (p=0,144). Laku tjelesnu povredu zadobilo
je 26,1% pješaka u grupi A, u grupi B 39,2% pješaka, dok je tešku tjelesnu
povredu zadobilo 58,7% u grupi A, 33,3% pješaka u grupi B (p=0,041). AIS1
povrede donjih ekstremiteta imalo je 26,1% pješaka u grupi A, u grupi B 39,2%
pješaka, AIS2 povrede 52,2% u grupi A, 25,5% u grupi B, a AIS 3 povrede
6,5% u grupi A, 7,8% pješaka u grupi B (p=0,034).
Zaključak. U slučaju čeonog naleta automobila na pješaka povrjeđivanje
donjih ekstremiteta pješaka modelima automobila novije izrade manje je
ekstenzivno u odnosu na povrjeđivanje starijim modelima motornih vozila.