Uloga porodice u liječenju bolesnika sa shizofrenijom

Abstract

Uvod. Uključenost porodice u liječenje bolesnika je značajno, jer utiče na
troškove i ishod oboljenja. Cilj rada je ispitati kolika je uključenost i podrška
porodice u liječenju pacijenata oboljelih od shizofrenije.
Metode. Uzorak je činilo 100 bolesnika sa dijagnozom shizofrenije koji su
liječeni u JZU „Sveti apostol Luka“ u Doboju. Uključeni su pacijenti oba pola
stariji od 18 godina, od kojih 39 žena. Pacijenti su izabrani metodom slučajnog
izbora. Kriterijum za uključivanje je bila dijagnoza shizofrenije postavljena
od strane psihijatra. Za studiju je dizajniran upitnik koji omogućava uvid u
sociodemografske podatke, dužinu, način liječenja, uključenost i podršku
članova porodice tokom liječenja.
Rezultati. Među ispitanim bolesnicima 42% se nikada nije ženilo, 21% je bilo
razvedenih, a 31% u braku. Iz grupe razvedenih, 7/21 bolesnika je imalo preko
tri komorbiditeta, dok je kod onih u braku komorbiditet imalo 3/31 bolesnika.
Najčešći komorbiditet je bila hipertenzija (25 bolesnika) i hiperlipidemija (16
bolesnika). Proporcionalno veći broj razvednih bolesnika je hospitalizovan dva
ili tri puta (7/22) u odnosu na one u braku (4/37). Stalna saradnja porodice i
bolesnika postojala je kod 28%, povremena kod 32%, slaba kod 28%, a nikakva
kod 14% bolesnika. Bolesnici kod kojih je saradnja sa porodicom slaba ili nije
postojala imali su veći broj hospitalizacija (15/42 preko tri hospitalizacije) od
onih čije su porodice sarađivale u liječenju (7/58 preko tri hospitalizacije).
Zaključak. Kod manje od jedne trećine ispitanih bolesnika sa shizofrenijom
postojala je stalna saradnja porodice u liječenju. Liječenje bolesnika bez podrške,
saradnje i uključenosti članova porodice je povezano sa češćim pogoršanjima
i hospitalizacijama.