Uticaj odnosa između ljekara i bolesnika na ishode liječenja dijabetesa u primarnoj zdravstvenoj zaštiti

Abstract

Uvod. Analizirati elemente interakcije koji doprinose uspostavljanju kvalitetau komunikaciji između ljekara i bolesnika sa dijabetesom na nivou primarnezdravstvene zaštite. Analizirati uticaj odnosa ljekar - bolesnik na ishodeliječenja dijabetesa.Metode. Studijom je obuhvaćeno osam ljekara i šezdeset bolesnika oboljelihod dijabetes mellitus-a tip 2, izabranih prema specifičnim kriterijumima.Ljekari su podijeljeni u dvije grupe. Eksperimentalnu grupu su činili ljekarisa završenom obukom iz komunikologije. Kontrolnu grupu su činila četiriljekara opšte prakse bez obuke iz medicinske komunikologije. Svaki ljekar jepratio grupu od sedam ili osam bolesnika sa dijabetesom.Interakcija između ljekara i bolesnika je procjenjivana primjenom Bales-oveanalize interakcijskog procesa. Tokom devet mjeseci praćeni su funkcionalniishodi tretmana, vrijednosti glikemije i HbA1c, saradnja i zadovoljstvo bolesnika.Rezultati. Razlike u ponašanja ljekara eksperimentalne i kontrolne grupe subile visoko značajne po svim kategorijama Bales-ove analize. Kontrola vrijednostiglikemije i Hb1Ac je bila bolja kod ispitanika koji su: imali kontrolunad konsultacijom, aktivno učestvovali u liječenju, pokazivali emocije, tražiliinformacije i razmjenjivali mišljenje sa ljekarom. Ispitanici eksperimentalnegrupe su imali statistički značajna poboljšanja funkcionalnih parametara imanje funkcionalnih ograničenja nakon devet mjeseci, te su bili statističkiznačajno zadovoljniji njegom i karakteristikama ljekara.Zaključak. Dobra komunikacija sa bolesnikom značajno utiče na poboljšanjeishoda liječenja bolesnika sa dijabetesom. Praktikovanje modela njege usmjereneka bolesniku dovodi do potpunije razmjene informacija između bolesnika iljekara, veće zdravstvene aktivnosti i odgovornosti bolesnika, te uspostavljanjaefikasnije saradnje i zadovoljstva bolesnika. Obuku iz medicinske komunikologijetreba sprovoditi na svim nivoima studija medicine.