Neoadjuvantna terapija HER2 pozitivnog karcinoma dojke

Abstract

Receptor humanog epidermalnog faktora rasta 2 – HER2 (c-erb-B2) je prisutan
kod 15-20% karcinoma dojke u trenutku postavljanja dijagnoze. Prekomjerna
ekspresija HER2 receptora povezana je sa agresivnijom formom
karcinoma dojke. Trastuzumab je humano monoklonsko antitijelo koje
vezujući se za HER2 receptor blokira signalne puteve ćelijske proliferacije.
S obzirom na moguću pojavu rezistenzije na trastuzumab (vezuje se za
poddomenu
II HER2 receptora te ostvaruje ligand nezavisnu inhibiciju ćelijske
proliferacije), tokom godina kreirano je drugo monoklonsko antitijelo
pertuzumab (vezuje se poddomenu IV HER 2 receptora i ostvaruje ligand
zavisnu inhibiciju ćelijske proliferacije) te zajedno čine temelj dualne blokade
HER2 receptora. Brojne studije su pokazale korist od primjene trastuzumaba
i pertuzumaba, prvobitno u metastatskom, a potom i u adjuvantnom
i neoadjuvantnom režimu. Neoadjuvantna (preoperativna) terapija
se ordinira kod inoperabilnih tumora, kod bolesnika sa visokim rizikom od
lošeg ishoda (HER2 pozitivni tumori, nodus pozitivni tumori, inflamatorni
kracinom dojke, veliki tumori), kao i kad postoje dodatni faktori rizika - HR
negativni tumori kod kojih se ne očekuje korist od hormonalne terapije u
adjuvantnom miljeu. Neoadjuvantna terapija, takođe, omogućava in vivo
uvid u odgovor tumora na neoadjuvantnu terapiju. Kompletan patološki
odgovor (pCR – pathological complete response) je rani parametar efikasnosti
neoadjuvantnog tretmana koji takođe omogućava da se “na vrijeme”
sazna senzitivost tumora i donese odluku o adjuvantnom tretmanu. pCR
ima prediktivnu i prognostičku vrijednost. Naime, stopa pCR u korelaciji je
sa vremenom do progresije bolesti i ukupnim preživljenjem. Brojne studije
su na osnovu stope pCR pokazale da postoje podgrupe HER2 pozitivnih
karcinoma dojke: podgrupa hormon negativnih tumora koji imaju dobar
odgovor na postojeću antiHER2 terapiju i HER2 pozitivni karcinomi dojke,
podgrupa hormon zavisnih tumora, kod kojih se postojećim terapijskim opcijama
još uvijek ne postiže adekvatna stopa pCR što predstavlja područje
za nova istraživanja i pronalaženje novih strategija liječenja.