PORODICA I PORODIČNI ODNOSI OSUĐENOG NA KAZNU KUĆNOG ZATVORA

Abstract

Kazna kućnog zatvora, kao modalitet izvršenja kazne zatvora, poslednjih godina je postala
veoma zastupljena vanzavodska sankcija u krivičnom zakonodavstvu Srbije. Ovaj modalitet
omogućava da, umesto u zatvorskoj ustanovi, osuđeni kaznu zatvora u trajanju do godinu dana
izvršava u prostorijama u kojima stanuje. Na ovaj način svrha krivičnih sankcija se ostvaruje na
manje restriktivan način u odnosu na izvršenje kazne u zavodskim uslovima. Istraživači u svetu i kod
nas bavili su se pitanjima efekata kazne kućnog zatvora na promenu ponašanja učinioca, uticaja na
recidivizam, ekonomičnosti njene primene i doprinosa smanjenju prenaseljenosti zatvora. Retka su
istraživanja koja imaju za predmet dejstvo kazne kućnog zatvora na članove porodice koji dele životni
prostor sa osuđenim licem. Formalnim prihvatanjem izvršenja kazne zatvora u njihovom domu,
ukućani osuđenog, u najvećem broju slučajeva članovi najuže porodice, postaju aktivni učesnici u
realizaciji ove sankcije. Pored pružanja podrške, od njih se očekuje da vrše određeni stepen kontrole
osuđenog člana domaćinstva, i ostvaruju punu saradnju sa Poverenikom. Ovakve okolnosti svakako
dovode do promena u porodičnoj klimi. Stoga je cilj ovog rada da ukaže na značaj porodice u
izvršenju kazne kućnog zatvora i ispita njen uticaj na članove porodice osuđenog lica, porodičnu
dinamiku i porodične odnose.