KOMPARATIVNA ANALIZA KOGNITIVNOG FUNKCIONISANJA I EMOCIONALNOG STATUSA PACIJENATA SA MOŽDANIM UDAROM I ANKSIOZNO DEPRESIVNIM POREMEĆAJIMA
DOI:
https://doi.org/10.7251/PSY1102001TAbstract
UVOD: Poznato je da mnoge neurološke bolesti, uključujući i cerebrovaskularni inzult (CVI), dovode do porasta nivoa anksioznosti i depresivnosti, kao i smanjenja kognitivnog funkcionisanja.
CILJ: je uporediti nivo kognitivnog funkcionisanja, anksioznosti, depresivnosti i beznadnosti pacijenata sa urednim neurološkim nalazom liječenih od CVI sa pacijentima liječenim od anksiozno depresivnog poremećaja (ADP).
METODE: Analiziran je 71 pacijent (40 ili 56% žena) sa dijagnostifikovanim CVI i urednim neurološkim nalazom prosječne dobi 60+-8,9 godina, prosječnog perioda liječenja 2+-3,2 godine. Drugu grupu ispitanika je ćinilo 35 pacijenata (26 ili 74% žena) liječenih od ADP prosječne dobi 49,6+-12,3 godina sa prosječnim periodom liječenja 1,8 godina. U analizi su upotrijebljeni: Bekova skala anksioznosti (BAI), Bekova skala depresivnosti (BDI), Bekova skala beznadežnosti (BHS) i Mini pregled mentalnog statusa (MMS).
REZULTATI: Prosječan nivo depresivnosti mjeren sa BDI CVI grupe je bio 21,8+-11,6, dok je u grupi sa ADP iznosio 27,1+-11,8, što je signifikantno više (p=0,0317). Prosječna stopa anksioznosti mjerena sa BAI ispitanika nakon CVI je iznosila 22+-10,7, dok je u grupi sa ADP iznosila signifikantno više (p=0,0111) odnosno 27,9+-12. Prosječan nivo beznadnosti u grupi sa CVI je bio7,4+-4,5, dok je u grupi sa ADP iznosio 7,1+-3,5, te nije bilo značajne razlike među grupama (p=0,7368). Prosječan nivo kognitivnog funkcionisanja mjeren sa MMS je iznosio 25,5+-2,9 u grupi pacijenata sa CVI, te 26,9+2,9, signifikantno više (p=0,030), u grupi pacijenata sa ADP.
ZAKLJUČAK: Pacijenti liječeni od CVI sa urednim neurološkim statusom imaju evidentne kognitivne i emocionalne smetnje. Nivoi anksioznosti, depresivnosti, no i kognitivnog funkcionisanmja su signifikantno manji kod ove grupe ispitanika poređeno sa pacijentima liječenim od ADP. Ovo može imati uticaja na dalju dijagnostičku i terapijsku strategiju.
