UTICAJ KVALITATIVNOG IZVOĐENJA VATERPOLO ŠKARA NA JAČINU IZBAČAJA LOPTE U USLOVIMA NARUŠENE HOMEOSTAZE

Abstract

Na uzorku od 25 vaterpolista različitog kvalitativnog nivoa izvršena je procjena značaja kvaliteta „škara“ na jačinu bacanja vaterpolo lopte u uslovima optimalnog stanja aktuelne muskulature, kao i nakon pojave lokalnog zamora te procjena maksimalne sile ispitanika ostvarene prilikom simulacije suta primjenom klasicne dinamometrije. Tehniku ispitanika vrednovala je grupa eksperata dodjelom ocjena u rasponu od 5 do 10. Na osnovu ekspertskih ocjena uzorak je podjeljen u tri kvalitativne grupe: uslovno majstori (4 ispitanika), prosječni vaterpolisti (16 ispitanika) i uslovno početnici (5 ispitanika). Uvidom u dobijene rezultate statističke analize u potpunosti je potvrđena pretpostavka da zamor manje posledice ostavlja kod najkvalitetnijih takmičara. Realizovani nivoi značajnosti, naime, bili su niži od teorijskog limita (Sig.<,05) samo u subuzorcima tehnički prosječnih i najslabijih vaterpolista, dok su u grupi najkvalitetnijih ispitanika razlike izostale. Iako je i kod najjače grupe preciznost u prosjeku opala gotovo za jednu petinu (za oko 19%), ta promjena nije bila dovoljna da bi se proglasila i statistički signifikantnom. U grupi prosječnih i grupi početnika, relativni pad dužine bacanja je bio čak i niži nego u najjačoj grupi (15,99% u srednjoj grupi i 18,4% u najslabijoj), ali je ta promjena, zbog značajno nižih početnih vrijednosti (dobijenih u pretestu) bila ocjenjena kao statistički značajna.